Enkele reacties van lezers:

‘Geweldig hoe jij verhalen kunt vertellen en je bent echt een meester hoe jij je personen kunt beschrijven.’

‘Je boek in één keer uitgelezen. Ik kon mij vanaf het eerste moment helemaal met de hoofdfiguur inleven. Wanneer komt je volgend boek uit?’

‘Wat kun jij meesterlijk een verhaal vertellen.’

Even voorstellen: 

Ik ben in 1951 als één na jongste uit een gezin van zes kinderen in Nieuw-Guinea in Hollandia geboren. Mijn vader heeft als KNIL militair dienst gedaan in Indonesië. Zowel zijn vader en moeder hebben in een Japans concentratiekamp gezeten. Zowel voor mijn moeder als mijn vader heb ik daarover een semi-autobiografische roman geschreven. De titel van het boek van mijn moeder luidt: Dichtbij… en toch zo ver weg, en de titel van het boek van mijn vader luidt: Sporen van herinneringen. 

Toen ik mijn ambitie als kunstschilder niet waar kon maken heb ik de Sociale academie in Enschede gevolgd. Daarna ben ik in het onderwijs terechtgekomen en ben tot 2015 werkzaam geweest bij het ROC van Twente: afdeling bouw. 

Daarna ben ik met pensioen gegaan en als een roman schrijver aan het werk gegaan met als resultaat dat uitgeverij Aspekt mijn boek: Lot of noodlot van Onno Rasker wil uitgeven.

Naast het schrijven van boeken ben ik ook bezig met het maken van collages. Beide activiteiten bieden mij een mogelijkheid mijn gedachten en ideeën vorm en inhoud te geven. 

In 2018 ben ik verhuisd naar Vlissingen.

Korte beschrijving van het boek:

Lot of noodlot van Onno Rasker gaat over gebeurtenissen die je leven een andere wending kunnen geven. Moet je die ‘toevallige’ gebeurtenis negeren, of is het een moment waarop jij je leven een andere wending kunt geven? 

Onno Rasker is docent geschiedenis aan een scholengemeenschap in Hengelo waar hij als brugklasleerling ook op heeft gezeten. Als leerling is hij daar seksueel mishandeld. Als blijkt dat hij de kinderwens van zijn vrouw Esther niet kan vervullen en hij haar dat uit schaamte niet kan vertellen, groeien ze uit elkaar. Wanneer zijn baan als docent geschiedenis hem ook geen positieve energie meer kan bezorgen, komt het leven van Onno Rasker onder grote druk te staan.

Wanneer hij op Texel onverwacht Axel ontmoet, die hem seksueel heeft mishandeld en doet alsof er niets gebeurd is, wil hij hem tijdens een groepsactiviteit met zijn daad confronteren, maar dat loopt anders dan hij zich had voorgesteld.

Wanneer hij na een schooldag zijn vrouw Esther wil vertellen dat hij wil scheiden, komt hij via een file en verkeersomleiding te laat op school. Als hij besluit een dag niet naar school te gaan, heeft dat bijzondere gevolgen voor Onno Rasker.

Waarom de titel: Lot of noodlot van Onno Rasker?

De mens heeft een tweeslachtige relatie met het lot. Als datgene wat je overkomt positief van aard is, bijvoorbeeld een prijs winnen in een loterij, dan ziet men dat  als een uitvloeisel van het eigen handelen. Is echter datgene wat je overkomt negatief van aard, je krijgt bijvoorbeeld een auto-ongeluk, dan leg je de oorzaak ervan meestal buiten jezelf: het is de schuld van een ander en is het noodlot dat toeslaat.

Waar het volgens mij om gaat is hoe je vervolgens omgaat met datgene wat soms toevallig op je pad komt. In mijn boek krijgt Onno Rasker te maken met een file en verkeersomleiding. Als hij besluit een dag niet naar school, maar naar Texel te gaan ontmoet hij daar een oude man die zijn leven een andere wending geeft.

Ik ben van mening dat je open moeten staan voor ‘die toevallige gebeurtenissen’, en als je die met een positieve instelling tegemoet treed, kan dat zeker je positieve energie versterken.

Hoe schrijf ik een roman?

Ik schrijf mijn romans niet volgens een vooropgezet plan of structuur. Ik weet niet wat mijn volgende bladzijde mij gaat vertellen of hoe de ontwikkeling van een bepaald persoon wordt. Soms kan tijdens het herschrijven een bijfiguur een veel grote rol in mijn boek krijgen. Dit maakt het schrijven van een roman niet altijd even gemakkelijk. Ik schrijf en herschrijf vaak mijn teksten. 

Dit kan gevaarlijk zijn want bij alle herschrijvingen moet je tijd, plaats en namen wel hetzelfde houden. Dat vind ik altijd een lastige bezigheid. Je moet dan meer vanuit je verstand schrijven; liever schrijf ik meer vanuit mijn intuïtie en fantasie. 

Ook denk ik bij het schrijven niet meteen aan een boodschap of aan een rode draad dat door het boek moet lopen. Tijdens mijn schrijven laat ik mij leiden door mijn gedachten en ideeën. Ik sla die ideeën op in documenten en later gebruik ik die dan weer in mijn roman. Het werken voor mij bestaat vooral als ik later al die verschillende verhalen bij elkaar moet voegen en daar één verhaal van moet maken.

Sommige mensen denken dat het schrijven van een roman een heerlijk ontspannende bezigheid is, maar voor mij gaat dat zeker niet altijd op. Ik kan mezelf wel verliezen als ik in de juiste stemming ben en vanuit mijn intuïtie kan schrijven, maar als ik al die korte verhalen tot één roman moet smeden, dan moet ik werken en krijg ik te maken met frustratie als ik bepaalde ideeën niet in de juiste verhaallijn kan krijgen. 

Als dat werken achter de rug is, ga ik mijn gedachten verfijnen en zinnen herformuleren zodat er mooie zinnen ontstaan die een sfeer scheppen waarin mijn gedachten en ideeën beter tot ontwikkeling komen. Dat vind ik weer heerlijk om te doen. Je hebt dus allemaal verschillende onderdelen bij het schrijven van een boek en het ene onderdeel is zeker prettiger dan het andere.

Het ontstaan van een boek kost mij zekere enkele jaren en het is altijd weer een vreemde ervaring als je lezers zeggen: oh… het was zo’n mooi boek dat ik het in één dag heb uitgelezen, terwijl ik daar meer dan een jaar aan heb moeten werken. 

Ook het uitgeven van een boek is niet gemakkelijk. Heb je vaak, soms te vaak te horen gekregen dat jouw boek helaas niet in het fonds van de uitgever past, dan zakt de moed je wel eens diep in de schoenen, maar dan vind je op zekere dag onverwachts een pakket van de uitgever Aspekt in je brievenbus die jouw boek wil uitgeven. Dan spring je een gat in de lucht. Eindelijk krijg je de erkenning van een erkende uitgever waar je al zolang op hebt gewacht!

Een paar dagen later werd ik door uitgever Aspekt gebeld en was meteen het contact vriendelijk, loyaal en behulpzaam.

Ook vond ik het een eer dat mijn dochter de vormgeving van het boek voor haar rekening wilde nemen en de foto, die ikzelf heb gemaakt, daarin wilde verwerken.

Waar ben ik op dit moment mee bezig?

Op dit moment ben ik bezig met het herschrijven van mijn eerste boek dat ik ooit geschreven heb en luidt: Boodschap aan de enkeling. Nu ik dat boek ook bij uitgever Aspekt mag uitgeven ben ik dat boek aan het herschrijven. Bovendien kan ik dat boek nu met een voortschrijdend inzicht beter maken. Nu kan ik vanuit een zekere structuur het verhaal gaan herschrijven en dat bevalt mij ook goed. Ik denk dat ik dat boek na de zomervakantie kan afwerken zodat het eind van het jaar in de boekwinkel kan liggen.

Naast het herschrijven van mijn boek: Boodschap aan de enkeling, ben ik ook met een roman bezig waarin een jongen op een zorgboerderij van zijn oom en tante moet gaan wonen en daar met mensen in aanraking komt die allemaal hun eigen levensverhaal hebben. Deze roman draagt de voorlopige titel: Afscheid van de perenboom. 

Naast deze boeken heb ik ook een semi-autobiografische roman over Vincent van Gogh geschreven met als titel: … dat is het!

Ook heb ik collages van het werk van Vincent gemaakt. Zoals Vincent van Gogh een aantal zwart-wit tekeningen van Francois Millet heeft ‘vertaald’ in olieverfschilderijen, heb ik de sommige schilderijen van Vincent weer ‘vertaald’ in collages. Volgens Vincent zijn zijn kopieën niet louter en alleen kopieën van het werk van Millet, maar een interpretatie en dat heeft mij ook geïnspireerd tot het schrijven van een semi-autobiografische roman van Vincent van Gogh en het maken van collages van zijn werk.